De ontwikkelingen van het sensorkastje staan niet stil en nu is het binnenwerk aan de beurt en wel met een 3D-print. Het was altijd een passen en meten hoe de onderdelen een plek te geven in het sensorkastje en hoe deze te bevestigen. Maar daar is nu een flinke stap in gemaakt met de introductie van een 3D-printer.
Het idee is om een soort van constructie of frame te maken die mooi aansluit op de bevestigingspunten van het sensorkastje en waar de Raspberry Pi Zero W en de fijnstofsensor netjes op vastgemaakt konden worden. Een simpel idee maar waarvoor snel een flink aantal uitdagingen zich opstapelden. Het idee uitwerken naar een schets, van schets naar 3D-model en vervolgens het 3D-printen. Het lijkt simpel maar alles bij elkaar een hele klus.
Van idee naar realisatie
Voor het maken van een 3D model is de keuze gevallen op FreeCAD. Een applicatie met schijnbaar onbegrensde mogelijkheden maar ook eigenaardigheden. Een ontdekkingsreis op zich met vallen en opstaan maar … uiteindelijk toch een eerste model om naar de 3D-printer te sturen. Dan blijkt dit iets te dik, dat iets te dun, te laag, te hoog en moet een gat voor bevestiging verschoven.
En als dan het eerste frame, wat zeg maar voldoet, uit de printer is gekomen dan voelt dat als een overwinning. En dan nog weer een aantal aanpassingen verder uiteindelijk dit als resultaat:
Een doorzicht in het kastje richting de ventilator en het gaasje om insecten tegen te houden.
Het eindresultaat
Een OBO T60 kabeldoos als kastje met daarin:
- De Raspberry Pi Zero W – voor het verwerken van de data en versturen naar de server via WiFi
- Een PMSA003 fijnstof sensor
- BME280 sensor voor relatieve luchtvochtigheid, luchtdruk en temperatuur (in het kastje)
- DS18B20 sensor voor de temperatuur buiten het kastje
- Printplaatje voor connectoren
- Ventilator voor de luchtdoorstroming
